WMO
Als je begeleiding gaat aanvragen bij de gemeente, krijg je te maken met de WMO. Dit is de wet maatschappelijke ondersteuning. Deze wet regelt dat gemeenten verantwoordelijk zijn voor inwoners met een ondersteuningsvraag. Als je ADHD en of Autisme hebt, dan heb je recht op hulp in de vorm van begeleiding als je het zelfstandig niet zo goed redt.
Kijk op de website van jouw gemeente hoe de procedure werkt. Ik heb ervaring met een gemeente in een stad en een gemeente in een dorp.
Begeleiding aanvragen in de stad
In de stad werd ik verwezen naar het wijkteam. Hier moest ik een afspraak inplannen voor het ‘keukentafelgesprek’. In dit gesprek is het de bedoeling dat de gemeente gaat beoordelen of mijn ondersteuningsvraag terecht is. Ze kijken of ik echt hulp nodig heb en of deze niet geleverd kan worden door anderen in mijn persoonlijke omgeving. Denk dan bijvoorbeeld aan familie en/of buren. Ze kijken naar mijn hulpvraag en op welke manier ze mij kunnen helpen. De medewerkers van de gemeente hebben hierin een poortwachtersfunctie, dus ze moeten bepalen wat de goedkoopste mogelijkheid is om aan de hulpvraag tegemoet te komen.
Cliëntondersteuner
Als je begeleiding gaat aanvragen bij de gemeente, mag je altijd iemand uitnodigen voor ondersteuning tijdens het gesprek. Dit kan professionele ondersteuning zijn via een cliëntondersteuner, dit zijn mensen die op een professionele wijze kunnen ondersteunen bij dit soort gesprekken. Meestal zijn dit vrijwilligers en werken ze voor patiëntenorganisaties en stichtingen zoals MEE
Soort hulp
Tijdens het gesprek gaat het vooral over de moeilijkheden die je ervaart en wat voor een soort hulp je denkt nodig te hebben. In mijn geval zocht ik emotionele ondersteuning, omdat mijn ouders waren weggevallen. Maar ook praktische hulp, hoe ik bepaalde zaken het best kon aanpakken. Mijn voorkeur ging uit naar een externe organisatie, die op professionele wijze begeleiding kon leveren aan mensen met ADHD/ASS. Binnen mijn gemeente hadden ze een een pilot lopen, waardoor de wijkcoaches zelf mensen moesten gaan begeleiden. Dus ook ik kreeg een wijkcoach, en ik had twee wekelijkse bijeenkomsten op het wijkcentrum. Natuurlijk was ik in eerste instantie niet zo blij, want mijn gewenste oplossing ging niet door. Terugkijkend heb ik er ontzettend veel aan gehad en ben ik erg tevreden over de begeleiding die ik 2,5 jaar vanuit het wijkteam heb ontvangen.
In een dorp
Mijn verhuisactie naar een dorpje, zorgde dat ik opnieuw begeleiding moest gaan aanvragen. Mijn huisarts vond dat verstandig, omdat ik er ook geen mensen kende. Dus via de site van de gemeente kwam ik erachter dat ik contact moest zoeken met het toegangsteam. Hier kreeg ik te maken met een telefonische intake en werd later teruggebeld voor een afspraak. Daarna volgde een soort van keukentafelgesprek, alleen ging het nu iets makkelijker, omdat ik al een beetje wist wat er gevraagd zou worden en op welke manier ik mijn hulpvraag moest stellen.
Op sommige momenten blijft het confronterend, dat ik begeleiding nodig heb. Maar anderzijds ben ik blij, dat het er is, zodat je naast de GGZ ook ontzettend goed geholpen kan worden vanuit het sociale domein.